همه چیز در مورد گذاشتن باطری (باتری) در قلب

باتری گذاشتن در قلب به معنای جراحی است که یک دستگاه الکترونیکی به نام باتری قلب درون بدن انسان قرار می‌گیرد. این دستگاه شامل یک ژنراتور باتری کوچک، الکترودهای متصل به بافت قلب، و مدارهای الکترونیکی است که برای تنظیم و کنترل ضربان قلب به کار می‌رود. باطری گذاشتن در قلب برای افرادی که مشکلاتی در نظام هدایت قلبی دارند، مانند آریتمی‌ها و اختلالات ریتم قلبی، استفاده می‌شود. این فرایند جراحی، با هدف بهبود کیفیت زندگی و کنترل بهتر فعالیت قلبی افراد مبتلا به این مشکلات، انجام می‌شود. اگر شما نیز باتری در قلب خود داشته یا به مشاوره برای این مورد نیاز دارید، می‌توانید با پر کردن فرم، مشاوره رایگان قبل از ویزیت داشته باشید.

 باطری قلب چیست و چگونه کار میکند؟ مراقبت بعد از عمل باطری قلب

باتری قلب (به انگلیسی: Cardiac Pacemaker) یک دستگاه پزشکی است که برای تنظیم ضربان قلب استفاده می‌شود. باتری گذاشتن در قلب دستگاه به صورت جراحی درون بدن قرار می‌گیرد و به کمک الکترودهایی که به قلب متصل می‌شوند، نورون‌های قلب را تحریک می‌کند تا به طور منظم و منظم برای انقباض و انبساط کار کنند.

باتری قلب شامل چند قسمت اصلی است:

1. ژنراتور (Generator)

این قسمت دستگاه است که برق را تولید می‌کند. در باتری‌های قلب، این ژنراتور معمولاً شامل باتری کوچکی است که برای تامین برق مورد نیاز دستگاه استفاده می‌شود.

2. الکترودها (Electrodes)

اینها نقاط تماس بین دستگاه و بافت قلب هستند. الکترودها از جریان الکتریکی تولید شده توسط ژنراتور استفاده می‌کنند تا به قلب پیام‌های الکتریکی ارسال کنند.

3 مدارهای الکترونیکی (Electronic Circuits)

این قسمت از دستگاه برای تنظیم و کنترل الگوهای ضربان قلب استفاده می‌شود. این مدارها به طور مداوم وضعیت قلب را مانیتور می‌کنند و با توجه به نیازهای فیزیولوژیکی فرد، سیگنال‌های الکتریکی را ارسال می‌کنند.

 انواع باطری قلب 

باتری‌های استفاده شده در دستگاه‌های قلبی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: باطری‌های دائمی و قابل شارژ، هر کدام ویژگی‌ها و مزایا و معایب خاص خود را دارند.

1. باتری‌های دائمی (Permanent Batteries)

این نوع باطری‌ها معمولاً داخل دستگاه‌های قلبی جای می‌گیرند و تا زمانی که باطری‌شان تخلیه نشده باشد، عملکرد دستگاه را تأمین می‌کنند. این باطری‌ها نیاز به تعویض دارند و زمان تعویض آنها بسته به نوع دستگاه و میزان مصرف باتری متفاوت است.

2. باتری‌های قابل شارژ (Rechargeable Batteries)

این نوع باطری‌ها معمولاً در دستگاه‌های قلبی از نوع برقی با کاربرد بالاتر استفاده می‌شوند. آنها می‌توانند به طور مداوم شارژ مجدد شوند و نیازی به تعویض مکرر ندارند. این نوع باطری‌ها به دلیل داشتن عمر طولانی‌تر و امکان شارژ مجدد، معمولاً برای دستگاه‌هایی که نیاز به مصرف باتری بالا دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

هر کدام از این انواع باطری‌ها دارای مزایا و معایب خاص خود هستند و انتخاب بین آنها بسته به وضعیت پزشکی فرد و نیازهای آن تعیین می‌شود.

 عمل باطری قلب (ICD) در ایران؛عمر کسانی که باتری قلب دارند

در ایران، عمل باطری قلب (ICD) برای درمان برخی اختلالات ریتمی و پیشگیری از مرگ ناگهانی در افراد با اختلالات قلبی جدی انجام می‌شود. دستگاه‌های ICD معمولاً برای افرادی که در معرض خطر بالایی برای مرگ ناگهانی ناشی از آریتمی‌های خطرناک هستند، از جمله فیبریلاسیون ونتریکول، استفاده می‌شود. در ایران، اکثر بیمارانی که به عمل باطری قلبی نیاز دارند، از خدمات پزشکی و بیمارستان‌های متخصص در حوزه قلب و عروق در شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز استفاده می‌کنند. تیم‌های پزشکی متخصص و تجربه‌ای در این بیمارستان‌ها به طور معمول این عمل را انجام می‌دهند و بیماران پس از عمل نیاز به مراقبت و پیگیری دقیق دارند.

در این بیمارستان‌ها، تجهیزات پزشکی پیشرفته و تیم‌های پزشکی و پرستاری مجرب وجود دارند که امکان انجام عمل باطری قلبی با کیفیت و ایمن را فراهم می‌کنند. همچنین، بیماران می‌توانند از خدمات پس از عمل و مراقبت پس از عمل نیز بهره‌مند شوند تا بهبود سریعتر و موثرتری را تجربه کنند.

 هدف از گذاشتن باطری قلب ICD در بدن چیست؟

هدف اصلی از گذاشتن باطری قلب (ICD) در بدن، جلوگیری از مرگ ناگهانی ناشی از آریتمی‌های خطرناک و برای درمان افرادی است که در معرض خطر بالایی برای این نوع مرگ هستند. این دستگاه به صورت مستقیم با قلب ارتباط برقرار می‌کند و در صورتی که شناسایی کند که قلب در حال تشنج غیر طبیعی یا فیبریلاسیون ونتریکول (VF) است، با ارسال یک شوک الکتریکی به قلب، ضربان قلب را به حالت نرمال باز می‌گرداند.

باتری قلب ICD عمدتاً برای افرادی که تاریخچه‌ای از مشکلات ریتمی قلبی خطرناک دارند، از جمله فیبریلاسیون اوتریکول، و یا برای افرادی که درگیری با بیماری‌های قلبی و سابقه مرگ ناگهانی دارند، نصب می‌شود. این دستگاه به طور مداوم فعالیت قلبی را نظارت می‌کند و در صورت لزوم، به طور خودکار و بلافاصله وارد عمل می‌شود تا ضربان قلب را به حالت نرمال بازگرداند و از مرگ ناگهانی جلوگیری کند.

 چه کسانی کاندید گذاشتن باتری قلب - ICD هستند؟

افرادی که به عنوان کاندید برای گذاشتن باطری قلب (ICD) مدنظر قرار می‌گیرند عموماً افرادی هستند که دارای یک یا چند شرایط زیر هستند:

1. **تاریخچه فیبریلاسیون ونتریکول (VF) یا تاکی‌کاردی (VT):

افرادی که قبلاً فیبریلاسیون ونتریکول (VF) یا تاکی‌کاردی (VT) تجربه کرده‌اند و در معرض خطر بازگشت این حالت‌ها به شدت خطرناک هستند.

2. **تاریخچه مرگ ناگهانی قلبی یا اختلالات ریتمی خطرناک

 افرادی که تاریخچه مرگ ناگهانی قلبی داشته‌اند یا مبتلا به اختلالات ریتمی خطرناک هستند، ممکن است نیاز به ICD داشته باشند.

3. اختلالات هدایت قلبی

افرادی که دارای اختلالات هدایت قلبی مانند بلوک‌های قلبی می‌باشند و این اختلالات موجب افزایش خطر مرگ ناگهانی شده باشد، ممکن است نیاز به ICD داشته باشند.

4.افراد با خطر بالای مرگ ناگهانی قلبی

افرادی که به دلیل شرایطی مانند بیماری عروق کرونری قلبی (CAD) با خطر بالایی برای مرگ ناگهانی قلبی روبه‌رو هستند، ممکن است نیاز به ICD داشته باشند.

پزشکان بر اساس تاریخچه پزشکی، امتیاز خطر و شرایط فرد، تصمیم می‌گیرند که آیا فرد به عنوان یک کاندید برای گذاشتن باطری قلب (ICD) مدنظر قرار می‌گیرد یا خیر.

 هزینه عمل باطری قلب یا پیس میکر چقدر است؟

هزینه عمل باطری قلب یا پیس میکر (ICD) ممکن است بسته به مکان، بیمارستان، پزشک متخصص و شرایط فردی متغیر باشد. عواملی مانند نوع دستگاه استفاده شده، نوع عمل جراحی (آیا جراحی باز یا جراحی توسعه‌ای است)، مدت زمان بستری در بیمارستان و هزینه‌های پس از عمل نیز می‌تواند هزینه را تحت تاثیر قرار دهد. در کل، هزینه گذاشتن باطری قلب معمولاً بسیار بالا است و ممکن است به چند هزار دلار یا بیشتر برسد. برای اطلاعات دقیق‌تر در مورد هزینه، بهتر است با پزشک معالج یا مرکز درمانی مورد نظر تماس بگیرید. همچنین، در برخی از کشورها، بیمه‌های بهداشتی ممکن است بخشی از هزینه‌های این نوع جراحی را پوشش دهند.

 آزمایشات قبل از عمل کاشت باطری قلب

آزمایشاتی که معمولاً قبل از عمل کاشت باطری قلب (ICD) انجام می‌شود، شامل موارد زیر می‌شود:

1. **الکتروکاردیوگرافی (ECG):** این آزمون برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب و تشخیص هرگونه ناهنجاری ریتم قلبی مانند فیبریلاسیون ونتریکول (VF) یا تاکی‌کاردی (VT) انجام می‌شود.

2. **آزمایش های خونی:** شامل تست‌های خونی معمول مانند شکر خون، اندکس چربی خون، فشار خون و آزمایش‌های عمومی دیگر است.

3. **آزمایش‌های تصویربرداری:** ممکن است برای بررسی عروق قلب و ارزیابی ساختمان قلب از آزمایش‌های تصویربرداری مانند اکوکاردیوگرافی (Echocardiography) و آنژیوگرافی قلبی (Cardiac Angiography) استفاده شود.

4. **آزمایش‌های الکتروفیزیولوژی قلبی:** برای ارزیابی هدایت برق قلب و شناسایی ناهنجاری‌های ریتمی قلبی مانند بلوک‌های قلبی انجام می‌شود.

5. **آزمون‌های تحریکی (Stress Tests):** اگر نیاز به ارزیابی واکنش قلب به ورزش دارید، آزمایش‌های تحریکی مانند تست تحمل فیزیکی (Exercise Stress Test) یا آزمون استرس فارماکولوژیک (Pharmacological Stress Test) ممکن است انجام شود.

6. **سایر آزمایشات تشخیصی:** به دلیل وضعیت بالینی هر بیمار، ممکن است پزشک معالج سایر آزمایشات تشخیصی را نیز تجویز کند تا وضعیت کلی فیزیولوژیک و بیماری‌های مزمن دیگر بیمار بررسی شود.

تمام این آزمایشات به منظور ارزیابی دقیق وضعیت قلب، شناسایی ناهنجاری‌های ریتمی قلبی، و تهیه نقشه‌ای از وضعیت کلی بیماری و سلامتی بیمار انجام می‌شوند تا پزشکان بتوانند تصمیم درستی در مورد نیاز به ICD و درمان مناسب بیمار بگیرند.

عمل باتری قلب چند ساعت طول میکشد

مدت زمان عمل کاشت باطری قلب (ICD) ممکن است بسته به پیچیدگی عمل، وضعیت بالینی بیمار و تجربه پزشک معالج متغیر باشد. اما به طور کلی، عمل کاشت باطری قلب معمولاً حدود 1 تا 3 ساعت طول می‌کشد. این زمان شامل زمان ایجاد برش بر روی پوست، زمان کاشت دستگاه و الکترودها، و همچنین زمان بستری در بیمارستان پس از عمل می‌شود. بعد از عمل، بیمار ممکن است برای مدتی در بخش مراقبت های ویژه یا بخش مراقبت های فوق تخصصی بیمارستان باقی بماند تا وضعیت عمومی و عملکرد دستگاه به خوبی ارزیابی شود. اگر همه چیز به خوبی پیش برود و هیچ مشکلی پیش نیاید، بیمار معمولاً بعد از چند روز از بیمارستان ترخیص می‌شود.

 چه مدت پس از کاشت باتری قلب - ICD بیمار بهبود می یابد؟

زمان بهبودی بعد از عمل کاشت باطری قلب (ICD) ممکن است بسته به وضعیت بالینی بیمار، پیچیدگی عمل، واکنش بدن به دستگاه و الکترودها، و همچنین تعدادی از عوامل دیگر متغیر باشد. اما به طور کلی، بسیاری از بیماران پس از عمل کاشت ICD بعد از چند روز تا چند هفته بهبود می‌یابند. در روزهای اولیه پس از عمل، بیمار ممکن است احساس درد و تورم در محل عمل داشته باشد. همچنین، ممکن است در زمانی که دستگاه برنامه‌ریزی شده است و شروع به کار می‌کند، حس معمولی بیماری مانند سردرد، خستگی و گیجی نیز داشته باشند. پس از گذشت چند هفته، بیمار باید به تدریج به وضعیت عادی خود بازگردد و بهبودی کامل تجربه کند. اگر هر گونه ناراحتی یا مشکلی پس از عمل رخ دهد، باید به پزشک معالج خود اطلاع داده شود. او می‌تواند راهنمایی‌های لازم را برای مدت بهبودی بیمار ارائه کند.

 مراقبت های بعد از عمل نصب باطری قلب

مراقبت‌های بعد از عمل نصب باطری قلب (ICD) بسیار مهم است و شامل موارد زیر می‌شود:

1. **مراقبت از جای عمل:** حفظ نظافت و خشکی محل جراحی بسیار اهمیت دارد. به دستور پزشک، باید از تماس مستقیم با آب در محل جراحی خودداری کرد تا عفونت جلوگیری شود.

2. **درمان درد:** ممکن است بیمار بعد از عمل درد یا تورم در محل جراحی را تجربه کند. مصرف داروهای تسکین دهنده درد بر اساس توصیه پزشک معالج می‌تواند کمک کننده باشد.

3. **پیگیری الکتروفیزیولوژی قلبی:** بیمار ممکن است برای پیگیری و ارزیابی عملکرد دستگاه ICD به تکرار الکتروفیزیولوژی قلبی مراجعه کند.

4. **مراقبت از جراحی خواب:** پزشک ممکن است بیمار را به مدت معینی از انجام فعالیت‌های سنگین مانند بلند کردن وزن‌های سنگین و فعالیت‌های ورزشی خودداری کند.

5. **پیگیری با پزشک:** بعد از عمل، بیمار باید به صورت منظم با پزشک معالج خود ملاقات کرده و هر گونه مشکل یا ناراحتی را گزارش دهد. همچنین، بیمار باید راهنمایی‌هایی را در مورد استفاده از دستگاه ICD و رفتارهای مناسب برای حفظ سلامتی قلب خود از پزشک دریافت کند.

6. **تشویق به فعالیت فیزیکی منظم:** بعد از بهبودی کامل، مراکز مربوطه ممکن است برای بیماران توصیه کنند که به فعالیت‌های ورزشی منظم مانند پیاده‌روی یا شنا ادامه دهند. این کمک می‌کند تا قلب بهبود یابد و سلامتی بهتری را تجربه کنید.

 عمر کسانی که باتری قلب دارند

عمر کسانی که باطری قلب (باتری یا پیس میکر) دارند، بستگی به چندین عامل دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

1. **نوع دستگاه و باتری:نوع دستگاه و باتری مورد استفاده (باتری دائمی یا قابل شارژ) تاثیر زیادی بر عمر باتری دارد.

2. **میزان مصرف باتری:عمر باتری معمولاً بستگی به میزان استفاده از دستگاه دارد. استفاده مداوم از قابلیت‌های پیشرفته دستگاه می‌تواند باعث کاهش عمر باطری شود.

3. **وضعیت فیزیکی بیمار: شرایط فیزیکی و سلامتی عمومی بیمار نیز می‌تواند بر عمر باتری تاثیر گذار باشد.

4. **برنامه‌ریزی مناسب دستگاه: برنامه‌ریزی صحیح دستگاه و تنظیمات مناسب آن نیز می‌تواند به افزایش عمر باتری کمک کند.

به طور معمول، باتری‌های دائمی معمولاً برای مدت چند سال (معمولاً 5 تا 10 سال) دوام می‌آورند، در حالی که باتری‌های قابل شارژ ممکن است نیاز به تعویض مداوم داشته باشند. برای دانستن دقیق‌تر در مورد عمر باطری دستگاه خود، بهتر است با پزشک معالج یا تولید کننده دستگاه خود مشورت کنید.

 آیا می دانید عمر باتری هاي قلب چند سال است؟

بله، معمولاً باتری‌های استفاده شده در دستگاه‌های قلبی دارای عمر مشخصی هستند. باتری‌های استفاده شده در دستگاه‌های قلبی دائمی معمولاً برای مدتی از چند سال (معمولاً 5 تا 10 سال) دوام می‌آورند. این مدت زمان بسته به نوع دستگاه، میزان مصرف باتری، و شرایط فیزیکی و سلامتی بیمار می‌تواند متغیر باشد.

عمر باطری‌های قابل شارژ نیز بستگی به نوع و مدل باطری، میزان استفاده، و کیفیت آنها دارد. ممکن است باتری‌های قابل شارژ نیاز به تعویض مکرر داشته باشند، اما با رعایت مراقبت‌های مناسب، می‌توان عمر آنها را بهبود بخشید.

مهم است که بیماران دارای دستگاه قلبی منظماً برای بررسی‌ها و پیگیری‌های منظم با پزشک معالج خود ملاقات کنند تا هر گونه مشکل در دستگاه به موقع شناسایی و رفع شود.

 عوارض باتری قلب

استفاده از باطری (باتری یا پیس میکر) در دستگاه‌های قلبی، مثل هر درمان دیگری، ممکن است به عوارضی منجر شود. این عوارض ممکن است به شرایط فیزیکی و سلامتی هر فرد بستگی داشته باشد و ممکن است در همه افراد رخ ندهد. برخی از عوارض ممکن شامل موارد زیر باشند:

1. **عفونت:** محل کاشت دستگاه ممکن است به عفونت مبتلا شود. اگر علائمی از عفونت مانند درد، تورم، گرمایی، یا قرمزی در محل جراحی دیده می‌شود، باید به پزشک معالج اطلاع داده شود.

2. **خونریزی یا احتمال ایجاد خون گرفتگی:** در موارد نادر، ممکن است خونریزی یا خون گرفتگی در محل کاشت دستگاه رخ دهد که نیاز به درمان فوری دارد.

3. **تحریک ناخواسته قلب:** بعضی از افراد ممکن است به تحریکات ناخواسته الکتریکی از دستگاه واکنش نشان دهند که می‌تواند موجب علائمی مانند سردرد، گیجی، و یا تپش قلبی شود.

4. **تشنجات قلبی:** استفاده از دستگاه‌های قلبی الکتروفیزیولوژی قلبی را تغییر داده و ممکن است در برخی افراد تشنجات قلبی را ایجاد کند.

5. **آسیب به عروق:** در صورتی که دستگاه به عروق نزدیک محل کاشت قرار گیرد، ممکن است باعث آسیب و ترشح خون شود.

به همین دلیل، مراقبت و پیگیری منظم با پزشک معالج و گزارش هرگونه علائم یا ناراحتی به وی بسیار اهمیت دارد.